Катедралата Свети Вит е единствената барокна ронтунда со монументални размери изградени на хрватско тло. Изградбата на оваа црква, дизајнирана од језуитскиот архитект Г. Бриано, започна во 1638 година. Изработена е по моделот на познатата венецијанска црква Санта Марија дела Салут. Локацијата избрана за изградба на црквата Свети Вит беше покачена област во срцето на тогашното сè уште средновековно градско ткиво. Првично, постоеше мала црква со исто име, посветена на патронот на градот. Језуитите, како креатори на проектот, првенствено решија да го искористат култот на Чудото распетие од малата црква, која според популарната легенда започна со крварење кога извесен Петар Лончариќ фрли камен кон него откако експлодираше со бес над губење на коцкање. Раното готско распетие е вградено во барокниот главен олтар на новата црква, која, во духот на раскажување приказни, својствена за чудесни мошти, го опфаќа и каменот на Лоњариќ и мала бронзена рака.