Kościół Kapucynów budowano z przerwami przez trzydzieści lat, zgodnie z pomysłem architekta Cornelio Budinicha z Rijeki. Z inicjatywy mnichów kapucynów budowę kościoła rozpoczęto na pochyłym terenie obok ogrodu klasztornego na dawnym placu Zachy. Pierwsze projekty podwójnej neogotyckiej bazyliki Matki Bożej z Lourdes wykonał Giovanni Maria Curet. Według nich w 1908 r. Wykopano dolny kościół Pocieszyciela Maryi Pocieszycielki, który posłużyłby za podstawę górnego kościoła. Dolny kościół jest małym, trzynawowym kościołem z wąskimi sklepieniami, natomiast górna elegancka trzynawowa bazylika ma dobrze zdefiniowane neogotyckie absydy z kolorowymi witrażami. W przedsionku kościoła znajdują się wydatne dekoracje ścienne Romulo Vennucciego z motywami aniołów. Nad fasadą główną, zgodnie z pierwotnym pomysłem autora, powinna znajdować się dzwonnica z wielkim aniołem. Na cokole niedokończonej latarni morskiej znajduje się biała figura Matki Bożej z Lourdes, dzieło Antona Marijeticia. Zgodnie z życzeniem komisarza nowy kościół miał przypominać sanktuarium w Lourdes. Dlatego Budinich zastosował różne materiały, żelazo i żelbet, a także cechy architektury średniowiecznej, do której dodał wenecką gotyckę, dekoracyjną rzeźbę architektoniczną i ściany z czerwonej cegły, które nadały kościołowi cechy historyczne.