Хрватскиот народен театар Иван pl. Зајц во Риека (хрватски: Hrvatsko narodno kazalište Ivana pl. Zajca Rijeka), попознат како ХНК Зајц, е театарска, оперска и балетска куќа лоцирана во Ријека.

Во својот богат историски театар во Ријека го смени своето име неколку пати. По Општинскиот (Театро Комунале), Театарот беше преименуван во 1913 година во Театро Верди. Сепак, стори историски и политички околности (градот Ријека, во тоа време познат како Фиум, стана слободна држава пред да премине во Кралството Италија во 1924 година) хрватскиот јазик и хрватските театарски уметници немале пристап до театарот во сите до крајот на 1945 година, кога, по примерот на слични постојани национални домашни и странски театарски институции, формираа постојан народен театар во Риека, хрватската драма, италијанска драма и операта и балетот. На 20 октомври 1946 година, по минувањето во Југославија, за прв пат претстава се одигра на својата сцена на хрватски јазик. Тоа беше Дубавка на Иван Гундулиќ, во режија на д-р Матко Фотеза со Марија Црнобори во улогата на Дубравка. Набргу беше проследено со првата изведба на операта и балетот, Николај Субиќ Зрињски, на Зајц, во режија на Борис Папандопуло, а улогата на титулата ја отпеа Милан Пихлер. Првата претстава на италијанската драма беше Ил бурберо бефилико на Голдони. Во 1953 година театарот добива ново име по друг композитор, но овој пат најголемиот хрватски и сограѓанин на Риека, Иван Зајц.

Од 1991 година театарот доби статус на национален театар, а во 1994 година сегашно име, Хрватскиот народен театар Иван пл. Зајц Од историската 1946 година до денес, со своите четири уметнички гранки (хрватска драма, италијанска драма, симфониска опера и балет) и повеќе од 50 години нивно континуирано работење, со својата квалитетна изведба HNK во Ријека успеа да постави високи театарски и уметнички критериуми и се смести на вистинското место на еден од според квалитетни водечки театри во Хрватска. Во исто време, неговиот репертоар денес се карактеризира со изведби на драмски, оперски и балетски класици, како и дела од хрватско драматично и оперско наследство и исто така први изведби на националните акти, особено современи.

Сите најголеми хрватски театри се изградени во втората половина на 19 век, вклучувајќи ја и онаа во Ријека - зад Осијек (1865), и пред Сплит (1893) и Загреб (1895).